Miser Catulle, désinas ineptíre,
et quod vides perisse pérditum ducas.
Fulsére quondam candidi tibi soles,
cum ventitabas quo puella ducebat
amata nobis quantum amabitur nulla.
Ibi illa multa cum iocosa fiebant,
quae tu volebas, nec puella nolebat.
fulsḗre vere candidi tibi soles.
Nunc iam illa non vult; tu quoque impotens noli,
nec quae fugit sectare, nec miser vive,
sed obstinata mente perfer, obdura.
Vale, puella, iam Catullus obdurat,
nec te requiret nec rogabit invitam,
At tu dolebis, cum rogaberis nulla.
Scelesta, vae te, quae tibi manet vita?
quis nune te adibit? Cui videberis bella?
quem nunc amabis? Cuius esse diceris?
quem basiabis? Cui labella mordebis?
at tu, Catulle, destinatus, obdura.
autore Gaio Valerio Catullo
